objets de curiosite

«Το στοίχημα για τους Πολύνα Κοσμαδάκη και Χριστόφορο Μαρίνο, επιμελητές της έκθεσης «Προθήκες θαυμάτων», είναι φιλόδοξο, αφού η ποσότητα των έργων και οι εναλλαγές του χώρου παραπέμπουν σε μια μικρή μπιενάλε, ενώ η έκθεση περιλαμβάνει κυρίως έργα που δεν έχουν παρουσιαστεί στην Αθήνα. Αν και οι δύο επιμελητές –ιδιαίτερα ο Μαρίνος– έχουν παρουσιάσει στο παρελθόν, μέσα από διαφορετικά projects, την ατζέντα των ενδιαφερόντων τους (θέτοντας ένα ιδεολογικό πλαίσιο για τη θέαση του έργου μιας σειράς καλλιτεχνών), στη συγκεκριμένη περίπτωση το όλο εγχείρημα σε αφήνει με μια αμηχανία, στερούμενο ταυτότητας και αφηγηματικού ιστού. Ο αφηρημένος κατάλογος και η παντελής απουσία πληροφοριών για τα έργα δυσχεραίνουν τα πράγματα. Στο χώρο του υφασματάδικου το κτίριο παίζει το ρόλο του σημαντικότερου εκθέματος, είτε σιγοντάροντας την αίσθηση που αποπνέουν τα έργα, κάνοντάς τα να μοιάζουν in situ (Μαρία Κόντη), είτε γειώνοντάς τα σε ένα πιο περιγραφικό επίπεδο (τα ρολά από τα σεντόνια του Λαζόγκα στους πάγκους). Αν στο παλιό κτίριο τα έργα μοιάζουν να περνούν σε δευτερεύουσα θέση μπροστά στον κυρίαρχο ρομαντισμό των ερειπίων, στο loft οι οπτικές συγγένειες ανάμεσα σε έργα διαφορετικών καλλιτεχνών –ικανές να μπερδέψουν ακόμη κι έναν ειδήμονα ως προς την ταυτότητα των δημιουργών– σε προκαλούν να δεις τα έργα ως objets de curiosite, εστιάζοντας στις επιφανειακές ιδιότητές τους από τη στιγμή που αγνοείς σημαντικές λεπτομέρειες για το πλαίσιο στο οποίο προέκυψαν. Μία από αυτές, π.χ., είναι ότι η Ντόρα Οικονόμου εκθέτει την πτυχιακή της σε πολτοποιημένη μορφή… Στην περιρρέουσα λατρεία για το αντικείμενο, το έργο του Κώστα Ρουσσάκη κάνει μια ενδιαφέρουσα ανατροπή, καθώς παρουσιάζει ένα αντικείμενο που δεν υπάρχει πια με τη μορφή χειροποίητων view masters. Ο καλλιτέχνης πέρασε μία εβδομάδα αναπαράγοντας μια κρεμάλα, ένα αντικείμενο γοητευτικό και ταυτόχρονα φρικτό, διαλύοντάς την στο τέλος, και αφού την παρουσίασε για ένα βράδυ στο κοινό (κατά βάση στην καλλιτεχνική κοινότητα). Ανοίγοντας κατά έναν τρόπο μια τρύπα στο χρόνο (δούλεψε από αρχειακές φωτογραφίες που βρήκε στο Internet), ο Ρουσσάκης παραδίδει στον επισκέπτη ένα αινιγματικό αντικείμενο που δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί άμεσα. γεγονός στο οποίο έγκειται και η γοητεία του...

Η έκθεση φιλοξενείται σε δύο κτίρια (Πλ. Αγίας Ειρήνης 10 & Βασιλικής 2 και Π. Σκουζέ & Λιμπονά). Μέχρι τις 30/10.

Δέσποινα Ζευκιλή dzeykili@athinorama.gr